Παιδοψυχολογία και Ζωγραφική
Η ζωγραφική, σύμφωνα με την Ψυχολογία, αποτελεί ένα μέσο έκφρασης, ανάπτυξης και επικοινωνίας των παιδιών. Συμβάλει στην πνευματική, συναισθηματική και κοινωνική τους ανάπτυξη.
Τα παιδικά σχέδια διαθέτουν τα δικά τους ιδιαίτερα χαρακτηριστικά και νοήματα. Πολλά σχέδια είναι τελείως μοναδικά καθώς βασίζονται σε ένα δικό τους σύστημα αρχών.
Συχνά με τα σχέδια και τις ζωγραφιές τα παιδιά μας κοινοποιούν μια ιδιαίτερη εμπειρία ή κουλτούρα, γι’ αυτό το λόγο τα σχέδια δεν πρέπει να τα αντιλαμβανόμαστε εντός συγκεκριμένων κατηγοριοποιήσεων αλλά πρέπει να τα κατανοούμε με βάση την χώρα προέλευσης των παιδιών. Να διδαχθούμε από αυτές τις πολιτισμικές ιδιαιτερότητες.
Η ζωγραφική των παιδιών μας βοηθά να μπορέσουμε να εντοπίσουμε διάφορα προβλήματα.
Το παιδί που ζωγραφίζει και σχεδιάζει κατέχει μια ιδιαίτερη εμπειρία και γνώση. Όπως ο ζωγράφος εκφράζεται μέσω του έργου του, έτσι και το παιδί δίνει και παίρνει νόημα μέσω της ζωγραφικής και του σχεδίου.
Το σχέδιο και η ζωγραφική αποτελούν απαραίτητο εργαλείο για την/τον Ψυχολόγο που δουλεύει με παιδιά.
Πολλές φορές, ακόμη και αν δεν γνωρίζουμε την γλώσσα του παιδιού, μπορούμε μέσω του σχεδίου και της ζωγραφικής να συνεργαστούμε και να δουλέψουμε με ένα παιδί. Ακόμη και αν το μόνο που έχουμε στα χέρια μας είναι μαρκαδόροι και η θέληση του παιδιού να μας βοηθήσει και να το βοηθήσουμε.
Η ζωγραφική και το σχέδιο μας βοηθά να κατανοήσουμε τις γνωστικές λειτουργίες του παιδιού. Η αντίληψη των ικανοτήτων του παιδιού δεν γίνεται αποκλειστικά με λέξεις αλλά και από τις οπτικές πλευρές της σκέψης και της μνήμης που αποτυπώνονται στο χαρτί.
Η ικανότητα, η μνήμη, η σκέψη, η αντίληψη, η μάθηση, διαφέρουν ανάλογα με την κουλτούρα και τον πολιτισμό. Πολλές φορές το σχέδιο βοηθά στην αναγνώριση αυτών των γνωστικών λειτουργιών.
Σε ένα πιο συγκεκριμένο επίπεδο, το παιδί μέσα από τη ζωγραφική είναι δυνατό να μας κάνει κοινωνούς μιας φοβίας, ενός τραύματος, συναισθημάτων ντροπής, ενοχής. Επίσης να εκφράσει κοινωνικά στερεότυπα, οικογενειακές σχέσεις, καταστάσεις στο σχολείο κ.ο.κ.
Η Ψυχολόγος και το παιδί μπορούν να γίνουν συν-δημιουργοί: ‘Ένα χρώμα εσύ-ένα εγώ, μια ζωγραφιά εσύ-μια εγώ, ένα βήμα εσύ-ένα εγώ’. Περνώντας από το υπόγειο της ζωγραφικής, βγαίνοντας στην επιφάνεια της ζωής.